باعنایت به سیاست‌ های کلی نظام جمهوری اسلامی ایران در مورد پيشگيري و كاهش خطرات ناشي از سوانح طبيعي و حوادث غيرمترقبه ابلاغی مقام معظم رهبری در سال 1384، «قانون تشكيل سازمان مديريت بحران كشور» مصوب جلسه علني مورخ 25/10/1386 و آيين نامه اجرايي آن به شماره 185645/ت40792 كه مورخ 21/09/1388 و نیز قانون های برنامه های چهارم، پنجم و نيز ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور، اولويت های فناوری در بخش الف و ب در نقشه جامع علمی کشور با عناوین پیش بينی و مقابله با سیل و زلزله، پدافند غيرعامل و فناوری های زیست محيطی و از طرف ديگر وقوع بحران‌ های طبیعی متعدد در کشور اعم از تغییراقلیم، خشکسالی، سیل، زلزله، فرونشست زمین، زمین ­لغزش، آلودگی آب و هوا و گردوغبار به خصوص در سال های اخیر، مطالعه علمی و دقیق بحران‌ های طبیعی در کشور بیش از پیش ضروری و لازم به نظر می‌رسد. لذا جهت برنامه ریزی،سازماندهي، هدايت، تخصيص منابع و ساير عوامل در مديريت بحران، لازم است با استفاده از مدل­ هاي علمي و کاربردي و نيز آینده ‌پژوهی براي تبیین شرایط احتمالي بحران با توجه به ماهیت غیرقطعی پدیده‌ های طبیعی، نسبت به تعيين نيازمندي­ هاي آموزشي، پژوهشي، تجهيزاتي، لجستيکي، ساختاري و عملیاتی در چهار مرحله اصلی بحران (پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی) اقدام نمود.

در این راستا، قطب علمی مدیریت ریسک و بحران­های طبیعی طی سال 1397 با همکاری اعضای هیئت علمی دانشکده مهندسی کشاورزی، منابع طبیعی و مهندسی عمران دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده مهندسی و فناوری دانشگاه تهران و دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه مازندران تأسیس گردید تا در جهت رسیدن به اهداف کشور، گامی هر چند کوچک ایفا نماید.